Bücür ve Vampir

Gözleri karanlığa alışmıştı.Yavaş yavaş gecenin zifiri karanlığında ilerlerken arkasında çok hafif bir ses duydu. Ses fısıldayan insanların fısıldaması gibiydi,yani çok sessiz ve yokmuş gibi. Ama Liz ormana girdiğinden beri tetikteydi, sonuçta yasak ormanda geziniyordu ölmemek için içgüdülere güvenmek önemliydi bu tür durumlarda.
Liz nefesini tutup öylece durdu. Görmediği birşeyden korkamazdı elbet ama tırsmıştı.
Sonuçta orada ne olduğu bilinmiyordu, ayı belki bir dev?
Liz soluğunu tutup yavaş yavaş arkasını döndü. Orada yakışıklı bir yetişkin görmeyi beklemiyordu! Uzun bir süre sessizce karşısındaki adamı inceledi,beyaz sivri dişleri anormal derece gelişmişti, gözlerinden aç bir hali vardı.
Liz sesli bir şekilde yutkunup gözlerini karşısındakinin gözlerinden ayırmadı.
Ne demesi gerektiğini bilmiyordu bu yüzden hiçbirşey demedi...

Sanırsam "Böö!" demem gerekiyor. dedi Robert. Liz derin bir nefes aldı. Ayakları yere çivilenmiş yere gömülüyor gibiydi.
Sanırsam buna gülmeliydim.. diye geçirdi içinden. Kaçmış olabilirdi çoktan ama burada çok zaman kaybetmişti. Artık kaçsa da çok uzağa gidemezdi.

Bu saatte burada olmamalısın. dedi Robert gülerek. Sesindeki derin tını etkileyici ve ürkütücüydü, Liz'in ürpermesine neden oldu...ve hoşlanmasına!

Bunu daha önce de söylemişlerdi. dedi olabildiğince sakin bir tınıyla gülümserken. Asası her ihtimale karşı pantolonunun arka cebindeydi ve arada eli seğiriyordu. Yine de yapabileceği hiçbirşey olmadığının farkındaydı. Buraya kendi isteğiyle geldiğinin ve bu tür zorluklarla karşılaşma bilincinde olduğunu kendine hatırlatması korkularını biraz bastırdı.

Sanırım sen de tam bu saatte burada olması gereken bir"şey"sin?

Başını yana yatırıp gülümsedi ve karşısındaki vampiri süzmeye devam etti.

Evet,bir "şeyim".. Sen de küçük zeki kızı oynuyor olmalısın?...

Liz boynuna sarılı Slytherin atkısını daha da sıktı. Yine çıkan soğuk esinti saçlarını uçuşturup gözünün önüne geldi. Liz saçlarını düzeltip geriye iki küçük adım attı.

Benden ne istiyorsun? Kaçmamı gerektirecek birşeyse şansımı denemek istiyorum!

Ürpermelerin sebebi soğuk mu yoksa karşısındaki adamın bakışı mı emin olamıyordu. Gerilemeye devam etti.

Aynen öyle,bakanlık öyle sadece sihir bakanı biraz çatlak. Kendimi kontrol etmeyi öğrendim küçük kız.

Liz geniş ve rahatlamış bir gülümsemeyle karşılık verdi göz kırpmasına. Boynuna atılan bir çene olmadığını bilmek iç ferahlatıcıydı. Gerçi vampir olsa ne olurdu ki?
Sonsuza dek çocuk olmak!
Liz yüzünü buruşturdu
İğrenç!

Sen,hmm... Dur tahmin edeyim,Slytherin öğrencisi bir kızsın... Ukala ve bencilsin,tipik bir Slytherin'li gibi. Benim gibi... Aklını okumak pek zor değil.
Liz üstüne bakıp ukala bir ifade takındı;
Boynumda Slytherin atkısı varken hangi binadan olduğumu tahmin etmek de zor değil.
Konuşma tarzım da tipik Slytherinli olduğumu açık etmiştir muhtemelen, yani ukala ve bencil. Evet ne olduğumu anlaman zor değil.
Sen de mi Slytherinliydin? Saçma bir soru oldu ama ne zamandır yaşadığını bilmiyorum. Yüzyıllar,asırlar olabilir!
Kaç yaşındasın?

Merakla gözlerini açtı ve masum bir tavır takındı. Çok soru sorduğunun farkındaydı ama olabildiğince çok şey öğrenmek istiyordu.

Kız konuşmaya başladı;
"Boynumda Slytherin atkısı varken hangi binadan olduğumu tahmin etmek de zor değil.
Konuşma tarzım da tipik Slytherinli olduğumu açık etmiştir muhtemelen, yani ukala ve bencil. Evet ne olduğumu anlaman zor değil.
Sen de mi Slytherinliydin? Saçma bir soru oldu ama ne zamandır yaşadığını bilmiyorum. Yüzyıllar,asırlar olabilir!
Kaç yaşındasın?"

Kız sürekli soru soruyordu ve meraklı gibi duruyordu. Biraz çenesi düşüktü anlaşılan,Slytherin'ler pek konuşmazdı. İşte bu özelliği bir Slytherin gibi değildi.

"107 yaşındaki biri için o binanın rengini unutmak zor bir olay değil. Slytherin'den iki kere mezun oldum. Ha ayrıca,insanın iki yüzü vardır ve bir saniyede insanları kavramak kolay değildir." dedi rahatça Robert.

Vampir dişlerini alt dudağına bastırarak kıza baktı Robert. Bir yandan da diliyle dişlerini temizliyordu...