Bakanlık Alımları

AD SOYAD: Elanora Quinn
YAŞ: 23
İSTENİLEN RÜTBE: büyüceşura baş hakimi
ÖRNEK RP:

-'Melinda hadi koş hadi.'
Melinda hızlı adımlarla koşuyordu.Nefesi artık yetmeyecek seviyeye gelmişti.Dayaanmıyordu.Bu karanlık sisli gecede önlerine ne çıkacağını bilemeden koşuyordu sadece koşuyordu.
-'Lütfen artık duralım.Çok yoruldum.'
Her an düşüp bayılacak gibi koşuyordu. Daha önce bu kadar efor safr ettiğini hatırlamıyordu.
-'Olmaz Melinda şimdi durayayız.Biraz daha dayan. Az kaldı ha gayret.'
Adamın söyledikleri artık onu o kadar enterese etmememe başlamıştı.Neden kaçtıklarını neyden kaçtıklarını bile tam olarak bilemeden kaçıyordu sadece kaçıyordu.
-'Lütfen artık dayanamayacağım.Yeter artık.Daha fazla koşmak istemiyorum.'
Melinda böyle dedikçe adam daha da hızlanıyordu.Sanki bütün hareketleri onun tersine gitme için yapıyordu.
-'Ama neden kaçıyoruz anlamıyorum.'
Adam hiçbirşey dememeye başlamıştı. Melinda daha da hızlanan adama karşı çok zayıflıyordu. Gücünü daha da yitiriyordu. Nefesi artık yetmiyordu. Uçsuz bucaksız ormanda ne yaptıklarını neden kaçtıklarını bilmeden koşuyordu. Sebebini bilmediği bir yerde olduğunu düşünüyordu. Neden böyle ürkütücü bir ormanda olduğunu da bilmiyordu.
-'Hadi ama daha da hızlı.Daha da hızlı.'
-'Ne hızlısı daha fazla dayanamıyorum.'
-'Dayanmalısın Melinda. Dayanmalısın.'
-'Ama neden. Neden dayanıyorum. Neye dayanıyorum.'
-'Öğreneceksin Melinda öğreneceksin. Yolun sonu seni bekliyo. Sadece biraz daha sabır. Sadece biraz daha sabır.'
Adamın dediklerini tam olarak kavrayamamıştı bile neden sabrediyordu. Yolun sonunda ne vardı ki. Neden bu çaba neden bu kadar gayret. Çok yorulmuştu. Zaten uzun olan ağaçlar ona daha da uzun daha da büyük geliyordu.Bu orman ona daha da korkutucu geliyordu.
-'Neden bana bu kadar acı çektiriyorsun. Ne olur artık duralım. Neden koşuyorum.'
-'Biraz sabır sevligi dostum biraz sabır.'
-'Neden sabrediyorum neye sabrediyorum'
Konuştukça daha da yoruluyordu o yüzden susmaya karar verdi. Sustu ve yolun sonunda onu neyin beklediğini merak etmeye koyoldu. Yol sanki hiç bitmeyecekmiş gibi uzuyordu. Daha da uzuyordu.
Kulağına daha önce duymadığı güzel bir ses geliyordu. Bu ses onu kendine çekiyordu. Daha da çekiyordu. O sese daha da yaklaşıyordu. Merakını gizleyemiyordu.
-'Bu ses de neyin nesi. Çok güzel bir ses.'
-'Bu ses seni yolun sonunda bekleyen şey'
Melinda bir anda daha hızlanmıştı sanki. O sese daha da yakınlaşmak istiyordu. Sese yaklaştıkça sanki içne bir huzun doluyormuş gibi hissediyordu. Sadece biraz da olsa huzur. Sesin geldiği yere yaklaştı.
Bir anda karşısında bir şelale olduğunu fark etti. İlk başta biraz hayal kırıklıyına uğradı.Ardından yanındaki adam onu şelalenin dibine gitmesini işaret etmişti. Melinda denilene hemen uydu şelalenin dibine gitti. Gittiği gibi şelaleden aşağıya uçtu. Artık sadece var olan Melinda nın çığlıkları idi..

-' Hadi Melinda uyan okula geç kalacaksın.'
İlk başta biraz sesemledi ne okulu neredeyim ben.
-'Ne okulu ya. Ama ben ...'
-' Galiba bir rüya gördün tatlım kahvaltı hazır seni bekliyoruz'

Büyük yatağından kalkıp banyoya doğru gitti. Ama aklında hala rüyası vardı. Nerden çıktı şimdi bu rüya. Ne alaka diye düşüne düşüne dişlerini fırçalıyordu. Ama bir türlü anlam veremiyordu. Dişlerini fırçalayıp odasına geri döndü. Odasına şöyle bir baktı. Aslında değişmesi gerekiyordu biraz diye düşündü. Perdeler arık onun içini açmıyordu. Zaten artık kırmızı perdeler de boğuyordu odanın havasını. Ayrıca duvarların renginin de değişmeliydi ne alakaydı bir genç kız odasında şarap rengi. Daha zanlı olmalıydı. Odada daha fazla kalırsa başka şeyleri de değiştireceğini düşünerek odadan çıktı. Uzun koridorda yavaş adımlarla ilerledi. Merdivenlerin başına geldiğinde önce biraz duraksadı artından hızlıca merdivenlerden indi ve mutfağa geçti. Annesi ve babası sofraya oturmuş kahvaltılarını yapıyordu. Elanora da hemen geçti oturdu.
-'Günaydın.'
-'Günaydın kızım nasılsın.'
-'İyiyim'
-'Pek iyi görünmüyorsun Bir şey mi oldu.'
-'Yoo hayır Bir şey olmadı. Sadece garip bir rüya gördüm o kadar.'
-'Bu rüya seni çok etkilemişe benziyor ama.'
Elanora rüyasını teker teker anne ve babasına anlattı. Onlar da dinlediler. Arada sırada da güldüler.
-'Kızım sen de alt tarafı bir rüya. Bu kadar önemseme.' dedi. Fakat Melinda herzaman rüyalarına inanmış biri olaraktan bu sözlere pek fazla inanmadı....