Göl Kenarı

Edward kişisel okul turunu yine yanlız başına tamamlıyordu. Aslında yanlız bir çocuk sayılmazdı ama okula yeni geldiğinde hep ilk günler böyle yanlız takılırdı. Özgür hissettiriyordu arada baş gösteren bu yanlızlık, özgür ve güvende... Arkadaş çevresinin kurduğu entrikalardan bir süreliğine uzak, sadece kendi düşüncelerine boğulmuş... Tehlikeli zamanlardı kendi düşünceleriyle yanlız kaldığı anlar olanları kafasında kurguladıkça farklı sonuçlar alma gibi bir özelliği vardı.
Elinde Latince Nostradamus ile ilgili bir kitap göl kenarında önüne bakmadan ilerliyordu. Latinceyi bu yaz sökmüştü, ne kadar zor olduğunu söyleseler de Edward o kadar zor olmadığına emindi! Hecelerin birleşiminde oluşuyordu, amacı sökünce geirisni anlamak kolaydı.
Tam "et tu" ile başlayan cümleyi okurken birşeye çarptı!
Doğrusu birine! Edward cüssece karşısındakinden iri olduğundan yerinden sadece birkaç adım geriye oynadı, elindeki ağır latince kitap yere uçtu ve kız yere yapıştı. Edward sadece kaşını kaldırıp yerdeki kıza baktı ve yardım amaçlı elini uzattı;

Göl kenarında çarpışmak için şahane bir gün sanırım..? dedi sevimli gülümsemesinin ardından.

Al şu kitabını ve inekliklerine başka yerde devam et..

Ağır latince kitabı zor yakaladı. Göründüğünden daha ağırdı!
Az önce çarpıştığı kız kitabı fırlatır fırlatmaz ardına bakmadan geldiği yöne doğru gitmeye başladı. Edward olanlara bir anlam veremiyordu, kıza bu kadar ne yaptığını düşündü. Sadece çarpışmışlardı, bilerek olmamıştı ki!
Yine de "Lordun Kızı" olarak anılan bu yabancının neden Rawenclawlı olduğunu da düşündü ardından giderken. Gözü armaya takılmıştı o kitabı almadan hemen önce.Slytherin daha uygun olurdu ona, hem lordun kızı hem şımarık hırçın kendini beğenmiş...! Bunları belirtmeden alaycı ve sakin bir tonla sorabilirdi belki. Çok geçmeden kıza yetişti, hızlı biriydi,

Hey! Az önce nede sana hakaret etmişim gibi çekip gittiğini açıklamayacak mısın??

Önüne geçip hiç dokunmadan yolunu kesti. Gülümsüyordu;
Hem inek demek için başka bir binadan olman gerekmez mi, Rawenclawlıların bu konuda pek şansı olduğunu sanmıyorum!

Kiin kızı kimin kız kardeşi olduğu umrunda bile değildi. Edward, rütbelere bakmazdı!

out: o bnm kızım deül selün ya herkesi de kızım yaptın kardeşim yaptın xD

out: ben yeni gördüm xD

Çekil önümden sersem!

Edward ezilmeye alışık olduğundan sadece gülümsedi. Rawenclawlıydı, "inek, ezil, sersem, antisosyal, sorunlu, hastalıklı..." gibi şeyler duymaya alışıklı. Gülümseyip geçmek artık onun için çok basitti.

Aslında burnunu bu işlere çok sokmak istiyorsan. Ben sadece ödül için çalışırım. Sadece Twilight kitapları okurum. Bana kalırsa ben bir Slytherin olmalıydım! Ayrıca mavi de beni açmıyor.

Twilight kitaplarını okuyanlar Slytherinli olsaydı benim Slytherin başkanı olmam gerekirdi! dedi yine gülümseyerek. O kitapları türkçe,italyanda,ispanyolca ve bu yaz latinceden okumuştu. Aslında basit gençlik aşk hikayelerinden ibaretti ama Edward zamanla söylenenleri içinde anlam olduğunu da keşfetmişti! Ayrıca olanlar imkansız görünse de Edward bunlara inanıyordu. Babası da bir vampirdi... Edward o an bunları düşünmek istemediğine karar verdi.

Ayrıca gözlerin mavi,bence uyumlu olur. Gerçi hiçbirşey bilmem bu konuda ama...

Bu bir iltifat mı? Anlamam bu konulardan ama,eğer bir iltifatsa teşekkürler.

Matt gülümseyip omuz silkti. Sadece gerçekleri söylemişti.

Bazen insanlar gerçekleri iltifat olarak görmek siterler. O zaman onlara bu fırsatı tanımalısın.... dedi hemen ardından. İnsanların kendilerini iyi hissetmek için olanları iltifat olarak alma huyları olduğunu düşünüyordu. Bu durumda sözün canlı örneğiydi, en sevdiği filozof Mark Eddgins tarafından söylenmişti.

Hey! Adını sormayı unuttum. dedi kız gülümserken. Edward'da karşılık verdi;

Edward James Cullen... Garip değil mi? Eddie diyebilirsin, ya da James, bana uyar! Seninki ne, Isabella değilse tabii?

Cassandra Amy Black
Ayrıca Bella da tam bir fiyasko!

Öyle deme, o da kalbinin götürdüğü yolda ilerliyor... dedi Edward. Her ne yaparsa yapsın Bella'nın doğru yolda olduğuna inanıyordu. Sevdiği biri için hayatını verebilmek... büyük bir erdemdi!

Gerçek Edward'a benziyor musun acaba?
Edward boynunu kaşıyıp gülümsedi. Ona babasının ve annesinin bir vampir olduğunu anlatırsa muhtemelen çok etkilenirdi muhtemelen ama anne ve babasından bahsetmek hoşuna gitmiyordu. Hele yeni çarpışarak tanıştığı kızlara hiç! Kızları etkilemenin kolay yollarından biri olurdu "Babam bir vampirdi!" demek bile havalı ve esrarengiz gözüküyordu. Ama belli etmese de "Babam seherbazlar tarafından öldürüldü!" demek Edward'ın canını yakıyordu...

Hayır... dedi sonunda kendini bile şaşırtan bir soğukkanlılıkla.
Hayır, yakından uzaktan alakam bile yok!

Amy yüzüne dokununca ürktü. İnsanların kendisine dokunmasına alışık değildi, aslında insanların kendisine dokunmasını da sevmezdi. Garip olduğu doğruydu, hele Amy gibi güzel bir kızın dokunuşundan kaçan bir erkek çok garipti! İster istemez geriledi.

Kesinlikle Edward'a benzemiyorsun! Kendini çok kasıyorsun bence.

Edward omuz silkmekle yetindi. Hiçbir zaman Edward gibi olmak istememişti zaten, o zaaflarını bile bile üstüne gidenlerdendi. Sonuçlarını düşünemeden aptalca hareket ettiğini düşünüyordu bazen. O hikayede Edward "Kan Emiciydi", sembolik olarak yani...

Neyse belki de gitmeliyim... Patlayacağım yoksa!

Patlamak deyince nedense Edward'ın aklına direk sülfirik asit ve oksijen geldi. Bu kadar düşünmemesi gerekliydi yoksa sosyal açıdan iyice batacaktı!
Yine de kalması için söyleyebileceği herhangi bir söz onu daha da uçuruma sürükleyecekti;

Gitmesi gereken gitmek istediğinde geride kalanlar kapıları kapamaz... dedi düşünceli düşünceli.
Bu basitçe gitmek isteyen kişiyi yolundan koyarsan daha çok karışıklığa sebep olursun demekti ama bu yolla anlatmak daha öz ve daha düşündürücüydü... Edward düşünmeyi seviyordu!

Neyse sonra görüşürüz o zaman! dedi sonunda insan gibi. En sevimli gülümsemelerinden birini takındı ve el salladı.