Yalan & Gerçek [Hatıralar Yüklü Bir Gece]

Şiddetli rüzgara kapılan kar tanleri iyiden yiyye sertleşip,irileşiyordu. Bazılarının sarsan rüzgar,bu kar tanleri bazılarınn umrnda bile olmuyordu. Onlardan biriydi Roxynna. Dünden beri Black Malikanesinde kalmıştı. Bunun nedeni Danny ile konuşmak istemesiydi. Ona bir süre Fransa^da kalması gerektiğini söyleyecekti. Fakat ne mümkün,onu Fransa'ya göndereğine benzemiyordu.. Roxynna Danny'e hiçbirşey sormadan,söylemeden sabaha karşı Black Malikanesinden ayrılıp direk olarak Uluslararası Cisimlenme Bürosuna koşmuştu. Ve Oradan Fransa...Henüz açtığı buz mavisi gözlerini odada gezdirdi. Nerede olduğunu kesitremedi. Birşeyler hatırlamaya çalışıyordu sanki. Bir iki defa odaya göz gezdirerek sonra odasında olduğunu anladı. Kafasının rahatça yastığına tekrar koydu. Çünkü güvende olduğu tek yer Descartes Malikanesiydi.

Uyumuş birine benzemiyordu. Uykusuzluktan kan çanağına dönmüş gözlerinden hüzün hissedilebliyordu. Neden kaynaklanıyordu bu hüzün ? Daniel'e Fransa'da gideceğini haber vermemişti. Sadece bu yüzden miydi?Hayır Fransa'ya gitmeden önce ona bir çok yalan söylemek zorunda kalmıştı. Duyduğu hüzün bundandı Belkide bir hüzün değil kaygıydı? Yatağından kalktı hiçbirşeyle ilgilenmeden sandayenin üzerine oturdu.Dirseklerini masaya dayadı. Henüz mürekkbe batırmış olduğu kalemi eski bir kağıt parçasına götürerek yazmaya başladı;

" Sevgilim;

-Bana kızacağını bilsemde Fransa'da olduğumu belirtmek zorundayım. Sana sormadan geldiğim için bana kızgın olabilirsin. Fakat sana sorduğumda birşey değişmeyecekti. Fransaya gitmeme izin vermeyecektin. Bende izin vermdiğin taktirde yinede Fransa'ya gelicektim. Seni kızdırdığım için üzgünüm.

Seni Seviyorum Daniel !

Roxynna"

Yazdıktan sonra kalemi mürekkbebin içinde bıraktı. Daniel'e göndereceği kağıdı katlayıp zarfın içine koydu. Yatağının başuncaki demir kafesin içindeki baykuşu çıkarıp ayağına zarfı bağlayıp pencereden dışarı bıraktı. Akşam üzeri olmuştu. Hava kararmıştı. Güneş çoktan bulutların arasında kaybolmuştu. Üzerindeki beyaz elbiseyi çıkardı. Üzerine sade V yakalı siyah elbiseyi giydi. Dışarının soğuk olduğunu düşünerek yatağının üzerindeki Ceketi alıp üzerine giydikten sonra malikaneden ayrıldı.

Toplu saçları dağınık gözüksede,uzun soğuk parmaklarıyla lastik tokayı saçından çıkardı. Omuzları üzerne dökülen sarı saçları dalgalı,çekici bir göünüm aldı. Nereye gittiğini bilmeden öyleye yürüyordu. Birşeyler düşünmeye çalışıyor,kafasından birşeyler toplamaya çalışsada bir anda şeyler dağılıyordu. Kafasında bir mum gibi yanan anıları birden sönüyordu. Bir ses duydu. Daha önce Paris'te duymadığı bir sesti. Bir grup gençin kendisine doğru koştuğunu ve havadan yumruk gibi taşlar yaptığını gördü. Kaşından bir acı,sızı hissetti. Soğuk eliyle kaşına dokundu. Eline buluşan kanı ağzına götürerek parmağını emdi. Kaşı kanıyordu. Alnında büyük bir morluk oluşmuş,alnı şişmişti. Bu norluk,alnının şişmesi ona küçüklüğüni hatırlattı. Boş,lanetli evde oynadığı oyunlar,kardeşinden kaçarken camdan dışarı fırladığı ve fırladığı anda başının bir taşa vurmasıydı...

Esmer renginde parçacılara ayrılmış bulutların arasından süzülen kar tanleri tek tek yeryüzüne düşüyordu. Kimileri ağaçların üzerine,kimleri evlerin çatılarına,kimileri yere düşüp eziliyordu. Malikaneden ayrılıp biraz kafa çekmek istiyordu. Ne zamandan beri içmiyordu. Bu onun hakkıydı. Kafasından bir türlü atamıyordı onu. Heran her dakika onun yanında olmak istyordu.

Ne mümkün...Gözlerini çamur deryasına dönen yola dikti. Ayakkabıları çamur olmuştu. Siyah ceketini iç cebinden içki çıkardı. Kapağını açarak ağzına götürdü. İçini yakmıştı. İçki mi,Yoksa Quélynn mı?Ağzında bir uyuşukluk hisetti. Uçmuş gibiydi. Kaldırımın üzerinde birisini gördü. Şaşkındı...İçkinin azizliğine uğramış olduğundu sandı. Snki içki onu Roxynna'nın yanına götürmüştü. Bir ikikez gözlerini açıp kapadıktan sonra gerçek olduğunu anladı. Roxynna'nın yanına ielrledi. Alnındaki morluğu gördü. Kaşıda kanıyordu.

"Roxynna sana ne oldu böyle ? Kaşın patlamış kanıyor. "

Ceketini cebinden henüz çıkarmış olduğunu içkiyi üst cebindeki mednile dökerek Roxynna'nın kaşına doğru götürdü. Yarayı temizlmek için mendili kaşına bastırdı. Canı acımışa benzyordu. Ne olmuştu Roxynna'e? Merak etmişti. Sonuçta ömrü boyunca sevdiği tek kızdı...

Kar yağışı iyice batırmıştı. Eoxynna'nin saçlarına baktı. Kar tanleri saçları bir tac gibi süslüyordu. Yüzündeki mroluğu görünce bir garip oldu. Mendili alnına her bastışında titredi. Gözleri karardı. Canı yandı.

"Roxynna sana ne oldu böyle ? Kaşın patlamış kanıyor. "

"Ernest...Önemli birşey değil sadece küçük bir taş abartmaya gerek yok bence. Ayhh ! Bu gerçektende can yakıcıydı.

Bunları söylerken tek düşündüğü Ernest'n birden bire karşıssına çıkıp ona yardım etmesiydi. Nereden çıkıp,gelmişti ? Quélynn'ı mı takip ediyordu ? Yoksa hepsi bir tesadüften mi ibaretti ? Kaşının patlaması üzerine elbisesi üzerine damlayan kan damlacıkları,siyah elbisesi kana susamışcasına kayboluyordu. Kaşının acısını bir an için unutmuş gibi kaldırımdan kalktı.

Ernest'n elindeki alkollü mendili eline alarak kaşına iyice bastırdı. Kana bulanmış sağ yanağı artık görünmüyordu. Mendili kaşına bastırmakla kalmadı. Yanağı ve yanağından aşağıya doğru akan kanları silmek için yüzünde gezdirdi. Mendil iyice kana bulanmıştı. Mendilin öteki yüzünü çevirdi. Yüzünü tekrar sildi. Artık mendil değil,bir kan çanağıydı.

" Birşey sormak istiyorum Ernest. Sen...Ne zaman başım belaya girse,ne zaman bana birşey olursa hep yanımda oluyorsun. Bunu artık anlayamıyorum. "

Yüzündeki acı ifadesinin yerini birden şaşkınlık kapladı. Alnına yapışan sarı saçlarını sol eliyle alnından uzaklaştırdı.